De Rota Vicentina, wandelroute in Portugal

Reisverhaal: De Fishermen’s Trail - langs de ruige Zuid-Portugese kust

De Fishermen’s Trail was mijn eerste langeafstandswandeling en heeft misschien daarom wel een speciale plek in mijn hart. Zoetsappig ja, maar niets is minder waar. Nu, na het lopen van vele andere trails, kan ik zeggen dat het een perfecte kennismaking was met het lopen van meerdaagse tochten. 

Deze beschrijving is een afgeleide uit het boek Hiking Trails - de mooiste langeafstandswandelingen van Europa

De paden waren zeker conditioneel pittig, het is flink doorbijten in het mulle zand op soms lange etappes maar het zijn geen technische paden.  En aan het einde van elke etappe kun je weer opladen in een van de comfortabele hotels of hostels. 

Van São Torpes naar Porto Covo

Een hobbelige busrit vanaf Lissabon brengt mij, Elmar, en fotograaf Jochem naar Sines. Vanaf daar is het een klein stukje met de taxi naar het beginpunt van de Fishermen's Trail in São Torpes. Je kunt ook in Sines beginnen maar dan loop je de eerste kilometers langs een vrij drukke weg. Op de eerste etappe maken we direct kennis met het mulle zand. We stappen van het asfalt af en ik voel mijn voeten diep wegzakken in het zand. Het is flink wennen in de eerste meters en natuurlijk heb ik mijn rugzak weer veel te zwaar gepakt. Gelukkig heb ik stokken mee, die helpen om makkelijker te bewegen. Zo kan ik een beetje kracht zetten op mijn stokken en mijn bovenbenen iets ontlasten. De eerste etappe is met 10 kilometer kort en na drie uur eindigen we in Porto Covo, een klein vissersdorpje met de voor Portugal kenmerkende wit geschilderde huizen. Voor de kust zien we een paar vissers die hun avondeten proberen te vangen. We snappen meteen waar de naam van de trail vandaan komt. Onderweg zullen we nog vele vissers in de vissersdorpjes tegenkomen.

Twintig zanderige kilometers

Na een goede nachtrust staat de tweede etappe op het programma: twintig kilometer ofwel acht uur lopen. Althans, dat geeft het routeboekje van de Fishermen’s Trail aan. Dat zal vast wel meevallen, denk ik. Uiteindelijk blijkt niets minder waar te zijn. Het pad loopt bijna volledig over de diepe, zanderige paden. Maar wat een dag. Vrijwel de hele tocht lopen we langs de kustlijn over kliffen waar we de zee continu tegenaan horen beuken. Het maakt een kabaal, maar is tegelijkertijd rustgevend. Er zit een soort ritme in de golven waar je rustig van wordt. En na bijna acht uur komen we aan in Vila Nova de Milfontes, een surf-hotspot waar een relaxte sfeer hangt. We ploffen neer op het dakterras van ons hostel en proosten met een koud biertje op een geslaagde dag. 
De acht uur ploegen door het zand was een flinke training. Mijn benen en kuiten branden behoorlijk als ik opsta. De volgende dag is de route iets korter en lopen we landinwaarts. Dit blijft de volgende dagen zo. De trails zijn een stuk minder zanderig, wat het lopen een stuk makkelijker maakt. De trail voert zowaar door dik struikgewas en we worden verrast door de diversiteit van de omgeving. In Almograve lopen we na wat kortere dag naar het strand om nog even uit te rusten en, zo dachten we, een frisse duik te nemen. De zee is echter zo wild dat het bij pootjebaden blijft. De zon gaat langzaam onder als we teruglopen naar het hostel. We vervolgen het pad richting Zambujeira do Mar en Odeceixe. 

Bizons, zebra’s en struisvogels

Het pad kruist zo nu en dan de Historical Way, de andere langeafstandswandeling in dit gebied. Deze start in Santiago do Cacém en loopt meer landinwaarts in zuidelijke richting. Op dag vijf lopen we langs bizons, zebra’s en struisvogels. De trail gaat namelijk een stuk langs de privé dierentuin van Isabella dos Santos, ooit de ‘rijkste vrouw van Afrika’. Het verhaal gaat dat zij, de dochter van de voormalige president van Angola (een voormalig kolonie van Portugal), een aantal dieren mee had genomen naar Portugal toen zij het land moest ontvluchten.

Na zes dagen op de Fishermen’s Trail kennen we een vast groepje wandelaars die we elke dag ontmoeten omdat we hetzelfde tempo aanhouden. We lopen een paar dagen samen met Alex uit Duitsland en in de avond eten we vaak samen met de andere wandelaars. Dat zorgt altijd voor leuke gesprekken. Zo ontmoetten we een stel uit Engeland, Lisa en Peter, die in hun vijftiger jaren het wandelen helemaal ontdekt hebben. Peter gaat hierna zelfs door op de Appalachian Trail, zes maanden door Amerika, respect! Als voor velen de trail op dag zes eindigt in Odeceixe, pakken we flink uit bij de lokale Italiaan en zeggen we onze nieuwe vrienden vaarwel. Ook Jochem verlaat de trail. Veel wandelaars kiezen ervoor om alleen de eerste vijf etappes te lopen die oorspronkelijk ook tot dit punt liep. Later zijn er nog een heel aantal etappes aan vastgeplakt en ik loop in mijn eentje verder.

De Algarve

Na Alentejo achter mij te hebben gelaten, loopt de Fishermen’s Trail door de Algarve. Eerst nog langs kurkplantages via brede gravelwegen en landerijen. Ik merk steeds meer dat ik het eindpunt naderen en in de verte zie ik de oceaan. Niet alleen aan mijn rechterzijde, maar nu ook recht vooruit. Dit betekent dat ik bijna bij het meest zuidwestelijke puntje van het Europese vasteland ben: Cabo de Sao Vicente.

Via het binnenland gaat de route verder richting de Kaap Cabo de Sao Vicente. Heel vroeger dachten de Europeanen dat dit het einde van de wereld was. Het was zelfs een heilige plek voor de Grieken en ze bouwden er een tempel ter ere van de god Heracles. Daarna werd het een uitkijk- en vuurtoren voor schepen van de Mediterraanse zee. Er zijn hier heel wat zeeslagen gevoerd door onder andere de Britten, Spanjaarden, Portugezen en jawel, Nederlanders. Die we overigens vaak verloren. Het pad loopt op de hoge kliffen naar de 24 meter hoge vuurtoren die in 1846 gebouwd is. Het voelt als een soort overwinning om de kaap te ronden. Vanaf hier is het nog maar drie dagen naar het eindpunt, Lagos.

Een van de mooiste stukken
Voor ik zover ben, loop ik eerst naar Sagres. In de zee liggen heel wat surfers te wachten op die ene golf terwijl ik blij ben dat ik bijna even kan rusten na 200 kilometer wandelen. Het is hier wat drukker dan in Alentejo, maar de toeristen blijven voornamelijk rond de prachtige stranden. Dit is een van de mooiste stukken van de Fishermen’s Trail, maar ook pittiger. Ik klim en daal namelijk flink doordat de route van klif naar strand naar klif gaat en zo door. Onderweg geniet ik vanaf de kliffen van de mooiste uitzichten op de baaitjes met hun witte zandstranden. Van Sagres loop ik naar het dorpje Burgau waar ik de laatste nacht verblijf in Casa Grande. Wat ik niet weet is dat ik verblijf in een pareltje. Het grote landhuis is van Sally, een oudere Britse dame die het gigantische huis volledig in oude Britse stijl heeft ingericht zoals je wel ziet bij de Britse koninklijke familie. Na twaalf wandeldagen voel ik een fijne vermoeidheid in mijn benen, moe maar voldaan en plof ik op het lokale terras voor een stevige maaltijd. De volgende morgen, na een typisch Engels ontbijt, loop ik nog een keer over de zanderige paden richting Lagos, het eindpunt.

De tocht was een onvergetelijke ervaring die soms pittig was, maar altijd werd beloond met mooie landschappen en leuke ontmoetingen met andere wandelaars. Door veel op te trekken met de wandelaars die je tegenkomt, vorm je snel een band. De Fishermen's Trail is een absolute aanrader voor de langeafstandswandelaar.

Happy trails!