Duizenden fietsers gingen de afgelopen 25 jaar met een ‘Benjaminse’ in de stuurtas op weg naar Rome, Barcelona of Parijs. De 'onbeperkte' fietsroutes van Paul Benjaminse (veertien hoofdroutes met elk een eigen gids) zijn een begrip geworden. Op Pad maakte een overzicht van de populairste acht routes en laten fietsers aan het woord die de routes reden. Dit artikel gaat over de Rivièra fietsroute.
'Wij wilden graag nog een keer door Zwitserland fietsen. En Piemonte in Italië kenden we nog niet, daar komt de tocht van Paul Benjaminse ook doorheen. We zijn redelijk geoefende fietsers, hebben bijna alle tochten van Benjaminse gemaakt. Alleen Ierland trekt ons niet zo en Griekenland vinden we te zwaar.
De tocht van Basel naar Nice is voor iedereen goed te doen. Je moet alleen niet bang zijn voor enkele korte, maar pittige beklimmingen onderweg. Je komt altijd boven, is onze ervaring. En een stukje lopen is geen schande. Op de steilere stukken stappen we gewoon af en wandelen we met de fiets aan de hand het laatste stuk naar boven. Fietsen in Spanje is veel lastiger. Tegelijkertijd vinden we de Andalusië-route van Benjaminse ook meteen de mooiste, die zouden we nog wel eens een keer willen fietsen.'
'De hele route gaat door een zeer afwisselend landschap. In Zwitserland natuurlijk bergweides en veel bos, in Italië rollende heuvels en uitgestrekte rijstvelden. Maar in het noordelijk deel van Italië ga je ook nog volop door de bergen. Heel vaak,vooral tijdens de etappes door de rijstvelden, heb je vanaf de fiets schitterend uitzichten op de Alpen.
De Liguriusche Alpen in het zuidwestelijke deel van de Italiaanse Alpen vonden we verrassend mooi. Het landschap lijkt een beetje op Toscane. Wat ook een hoogtepunt was: de 800 hoogtemeters die je afdaalt van de Colle Scravaion naar zeeniveau. Heel indrukwekkend.
We hebben niet alles gefietst. Het stuk naar Diano Marina aan de Italiaanse kust hebben we overgeslagen omdat het vrij druk is met autoverkeer. In Ventimiglia hebben we opnieuw de fiets gepakt en zijn we helemaal doorgereden tot aan het eindpunt Nice. Vanaf Nice kun je dan trouwens nog door met de route van Benjaminse door de Provence. Die route hebben we drie jaar geleden al gedaan. Verder hebben we tussen de Kandersteg en Brig de trein genomen, dat kan niet anders omdat daar geen weg loopt. De Simplon-pas zijn we met de bus overgestoken. Dat kan wel met de fiets, maar dat vonden we toch te zwaar.
Kamperen doen we niet meer, dat maakt een tocht meteen veel pittiger omdat je veel meer bagage mee moet nemen. We hebben onderweg vooral in hotelletjes en in B&B's geslapen. Was allemaal heel goed en gezellig. Alleen is Zwitserland heel duur. Daar bereid je je wel op voor, maar dan valt het nog tegen. Gelukkig is Italië een stuk betaalbaarder.'