Dag 4: Terug naar Port de Sóller
‘Too hot to walk?’
‘Rustige wandeling over goed begaanbare paden en steenslagwegen’, zo wordt de route voor de vierde dag beschreven. De cijfers: 15 km, 700 m stijgen, 700 m dalen. Weer beginnen we met een rit per taxi, over de duizelingwekkende weg naar Cala Tuent, een klein kiezelstrand. Vanaf hier gaat het meteen omhoog en het is heet vandaag, 35 graden.
Denkend aan Miquel, die ‘Jullie zijn laat!’ roept, begin ik een blaartje te voelen en...
‘Kijk, een blauwe rotslijster!’, juicht Ruben.
De Col du Biniamar duikt op, 365 meter hoog, waarna de zee uit zicht verdwijnt. Zwetend als een plak jonge kaas op een gloeiende motorkap tijdens Parijs-Dakar bereik ik, zeven kilometer verder, Bàlitx d’Avall. Een boerderij, afgelegen maar niet verlaten. Want hier treffen we Chris, een struise boerendochter met rossig haar en kleurrijke tattoos, die ons gul voorziet van verse jus.
‘Where you go?’, wil ze weten.
‘Sóller’, zeg ik.
‘Don’t you think it is too hot to walk?’
‘No’, lieg ik stoer.
Over een gruisweg sloffen we verder. Langs een bron, klimmend over omgevallen bomen en via een kreunend roestig ijzeren hek.
‘In het ideale scenario verschijnt er nu een boer in zo’n oude pick-up truck en die geeft ons dan een lift naar Sóller’, zeg ik tegen Ruben.
‘Ja, maar dit is de harde realiteit’, reageert hij.
‘Toet-toet!’
Een stofwolk. Herstel, een pick-up truck! Ik zwaai. Hij komt dichterbij en… stuift door! Achter het stuur herkennen we Chris, vrolijk terugzwaaiend. Als het stof is gedaald merkt Ruben grijnzend op: ‘Tja, als jij daarstraks nou had gezegd dat het wél te warm was, ja dan…’
‘Snaveltje toe, grasmusvoyeur!’
Vanuit een olijfboomgaard, waar krekels tjirpen als tandartsboren, dalen we af. Langs een kerkje en verder, tot bij de Pont de Can Rave, een brug die we oversteken en dan zijn we al in Sóller. Hier lopen we naar de Plaça Constitutió, een bekoorlijk plein onder platanen, omzoomd door gebouwen als de Banco de Sóller, in extravagante modernista-stijl, en de San Bartomeu-kerk, met in de gevel een bovenmatig roosraam. En ja, er wordt getrouwd vandaag. Klokgebeier, hoge hakken, zwierige jurken en bloemen in opgestoken kapsels. We zien het aan vanaf Bar Bini, waar we Bruna en haar moeder achter twee glazen bier vinden. Ja, ook zij gaan zo naar de bruiloft, maar eerst drinken ze nog even moed in. ‘Het is mijn ex, begrijpt u?’ Uit solidariteit bestellen wij ook twee glazen, en pas uren later stappen we, een tikkeltje rozig, op de tram terug naar Port de Sóller.