Wandelen in Nationaal Park Hoge Kempen

Dag 1 – Thorpark, Genk

Samensmelting natuur en cultuur

Wandelroute 8 kilometer (deels verhard)
Het weer zit niet mee vandaag, maar zoals ze in Noorwegen zeggen: “Slecht weer bestaat niet, slechte kleding wel.” Dus we kleden ons warm aan en trekken onze regenjas en wandelschoenen aan. De bestemming van onze autorit is Thorpark, een gebied van 10 km² achter de voormalige mijn van Waterschei. We parkeren gratis bij het hoofdgebouw van de oude mijn, dat nu dienstdoet als business-en evenementencentrum.

In de gietende regen starten we de blauwe wandeling van bijna 8 kilometer. We wandelen door het bos en steken een volledig overwoekerde spoorlijn over. Het is mooi om te zien hoe de natuur het overneemt als menselijke activiteit verdwijnt. Ooit zullen hier wagons boordevol steenkool hebben gereden, maar nu is het spoor slechts een stilzwijgende getuige van het mijnverleden. De wandeling leidt ons langs prachtige mijnsteenbergen te midden van heide en dennenbossen. Dankzij het miezerige weer hoeven we het pad met niemand anders te delen. De geur van de natuur en het geluid van het kabbelende beekje laten ons één voelen met de natuur rondom ons. Ondanks de mist laten de terrils; kunstmatige heuvels gevormd door ophopingen van steenafval afkomstig uit de mijnen, een bijzondere indruk op ons na. Tip: wijk van de route af en volg het steenmannetjespad naar de top van de terril voor een ongeëvenaard uitzicht over de hele Hoge Kempen!

Via een heuvelachtig bospadje verlaten we de terrils en komen we terecht in de Stiemerbeekvallei. Over vlonderpaden banen we ons een weg door het moerassige gebied. Jip, onze hond, schrikt op als we geritsel in het struikgewas horen. Op nog geen vijf meter voor ons zien we twee reetjes verward naar ons kijken. Eentje ziet een uitweg en springt weg, terwijl de andere ons nog even aanstaart. Niet veel later keert ook hij zijn rug naar ons toe en verdwijnt als de wind. Wat een bijzondere ontmoeting.

Deze wandeling was een leuk voorproefje van het aankomende weekend. Een afwisselende combinatie van industrieel erfgoed, desolate mijnheuvels en grootse vergezichten. De moeite als je het mij vraagt!

Dag 2 – Terhills en Mechelse Heide Maasmechelen

Magische herfstlandschappen en adembenemende uitzichten

Twee wandelroutes; eentje van 9,7 kilometer (grotendeels vergard) en een van 7,5 kilometer (grotendeels onverhard)
Na een heerlijk ontbijt, vertrekken we met de auto naar het National Park Visitor Center in Maasmechelen. Het mijnverleden is ook hier sterk verweven met de natuur. De twee hoge mijntorens katapulteren ons terug naar de plek waar meer dan een kwart eeuw geleden de steenkoolmijn van Eisden nog op volle toeren draaide. Na het uitdoven van de mijnactiviteit, kreeg de natuur terug vrij spel en dat is duidelijk zichtbaar.

We volgen de paarse lus van 9,7 kilometer, die uitstekend wordt aangegeven via bordjes. De wandeling begint vrij vlak, maar al snel tellen de hoogtemeters op. De eerste terril vraagt onmiddellijk al onze energie, maar op de top worden we beloond met een waanzinnig uitzicht over het omliggende landschap van de Maasvallei en het Nationale Park. De herfstkleuren zijn hier op zijn mooist en het landschap lijkt haast uit een schilderij te komen. Het vergezicht vanop deze lange terhill wordt ook wel het “mooiste panorama van Vlaanderen” genoemd en ik kan deze uitspraak niet ontkrachten!

Na een korte afdaling loopt de route een stukje door een vakantiepark. Eendjes liggen te zonnebaden op de golfbanen en vogels pikken de laatste broodkruimels van de grond. Niet veel later beginnen we vol goede moed aan de tweede beklimming. Ditmaal bereiken we het hoogste punt van het natuurgebied. De ‘Tweelingterril’ bestaat uit twee hellingen die in elkaar overlopen en een hoogte van 60 meter aannemen. De beklimmingen zijn echte kuitenbijters, maar de verbluffende vergezichten zijn de inspanningen meer dan waard!

Langs de oevers van de grote grindplas wandelen we terug naar het beginpunt van de wandeling. Onderweg rapen we kastanjes en bewonderen we de weerspiegelingen van de groene heuvels in het water. Heel even waan ik me in Canada… Tip: neem zeker de tijd om de kleine stranden en brede zandbanken te verkennen. Je zult er gegarandeerd watervogels spotten!

Als afsluiter drinken we een warme chocolademelk en kombucha in het National Park Visitor Center. Ze verkopen hier alleen lokale en biologische drankjes. Frisdranken zijn er dus niet verkrijgbaar.

 

Mechelse Heide

‘s Middags rijden we weer naar een andere toegangspoort van het Nationaal Park: de Mechelse Heide. We volgen de rode route van 7,5 kilometer langs verlaten groeves, over uitgestrekte heide en door dichtbegroeide bossen. Het zonlicht breekt voorzichtig door de boomkruinen en de bladeren dwarrelen voor onze voeten op de grond neer. Verschillende tinten groen, oranje, geel, rood en bruin kleuren het landschap. De paddenstoelen poppen op uit de grond en geven ons instant een nostalgisch gevoel naar onze kindertijd.

Het leukste aan deze wandeling is de afwisseling onderweg. Om de bocht lijkt het landschap compleet te veranderen. We wandelen over vlonderpaden, in het zand en langs het water. In de verte zien we tekenen van de bewoonde wereld, maar horen doen we haar niet. Hier is het écht oorverdovend stil.

Met een moe, maar voldaan gevoel keren we terug naar het hotel.

Dag 3 – Pietersheim, Lanaken

Op de set van een natuurdocumentaire

Wandelroute 11 kilometer (grotendeels onverhard)
Na een heerlijk ontbijtbuffet staan we gepakt en gezakt klaar om terug op avontuur te gaan. We rijden naar het wandelgebied “Pietersheim” in Lanaken, waar we opnieuw gratis kunnen parkeren aan het imposante domein van restaurant en hotel La Butte aux bois. De omgeving is hier al prachtig, hoewel de wandeling nog moet beginnen. We volgen de Premium route van 11 kilometer die door het Deutsche Wanderinstitut bekroond is met een uniek label.

Via een klein bospadje langs de oude beukendreef wandelen we steeds verder weg van de beschaving. Behalve het geroffel van een hardwerkende specht en het getsjilp van vogels, horen we alleen onze voetstappen. De waterplassen van de laatste regenbui vormen nu een tapijt van bladeren. Onderweg komen we een houten hangmat tegen aan een meer, waar we even volledig kunnen onthaasten vooraleer we de tocht voortzetten. We verkennen het uitgestrekte gebied van de Zijpbeekvallei en klimmen naar de rand van de Hoge Kempen, waar we beloond worden met een mooi vergezicht over de heide. Tijdens deze wandeling vinden we innerlijke rust en met een dankbaar gevoel bereiken we alweer de auto. Om het weekend af te sluiten, stoppen we nog in Oud-Rekem. In de oude dorpskern vinden we enkele leuke terrasjes. Niet voor niets is Oud-Rekem ooit verkozen als mooiste dorp van Vlaanderen. Zo zie je maar: je hoeft echt niet naar andere uithoeken van de wereld te reizen om bijzondere plekken te zien.

Een samenvatting van deze driedaagse? Een bewuste ontdekkingstocht tussen het heden & verleden, tussen mens & natuur en tussen comfort & avontuur. “Limburg heeft het”, hoorde ik een andere wandelaar zeggen. En dat kan ik als trotse Limburger alleen maar beamen. Outdoorliefhebbers kunnen hier hun hart ophalen en verdwalen in de bossen, heides, vennen, grindplassen en heuvels.