Wandelen in Oost-Europa, mijn ervaring

Grasduinen naar mogelijkheden

Het is wat meer grasduinen (snuffelen) naar wandelmogelijkheden in Oost-Europa maar wie zoekt, die vindt. Het komt er gewoon op neer om diverse bronnen te combineren. Denk aan Google Maps, waarmee je hogere bergen en nationale parken kunt vinden, reisgidsen en artikelen uit wandelmagazines. Ook Summitpost, dé Wikipedia voor en door bergsporters, en programma’s van commerciële reisorganisaties bieden uitkomst.

Kaarten en bewegwijzering

De kwaliteit en beschikbaarheid van wandelkaarten worden steeds beter. Vaak kom je wel terecht, maar is het mogelijk dat een wandelpad niet links maar rechts van de rivier ligt. Intussen kan het ook zijn dat het pad onbruikbaar is geraakt of intussen een piste is geworden. Houd niet te halsstarrig vast aan de kaart en bekijk ter plaatse de opties. Soms zorgen regionale en internationale ontwikkelingsproject voor (de vernieuwing van) bewegwijzering van wandelpaden. De ervaring leert dat de kwaliteit ervan toch een stuk minder is dan wat we gewend zijn in West-Europa. Het blijft dus belangrijk om genoeg kennis van kaart en kompas te hebben om zo je plan te kunnen trekken.

Overnachten

Wildkamperen biedt de meeste flexibiliteit, al is het officieel niet altijd toegelaten. In de bergen of uit het zicht van de bewoning en boeren wordt het meestal getolereerd. Wie binnen wil slapen zal vaak vertrekken zonder echte zekerheid. Het is moeilijk om vooraf contactgegevens te vinden. In het beste geval vind je een telefoonnummer, maar is het (tenzij je Russisch kan spreken) moeilijk communiceren. Je kan er vaak wel op aan dat je ter plaatse wat geregeld krijgt. Desnoods vind je een onderkomen bij de lokale bevolking. Je standaarden qua comfort zal je wel naar beneden moeten aanpassen.

 

Soms heb je ook mooi uitgetreden paden en bewegwijzerde routes, zeker op meer populaire trajecten