icon-mouse icon-mountain icon-facebook icon-instagram icon-pinterest icon-twitter icon-youtube icon-close icon-zoek icon-triangle-left icon-triangle-right icon-ebike icon-hond icon-gezin icon-zwaarte icon-gps icon-trein icon-comfort
Image
Alesund
Reisverhaal

Huttentocht rond het Hjørundfjord in Noorwegen

  • 16 oktober 2017
  • Door: Marc de Hullu

Soms kruipt een lezer van Op Pad ook zelf in de pen om een verslag te maken over mooie tocht, die het publiceren waard is. Zo ontvingen we dit lezersverhaal van Marc de Hullu over meerdaagse huttentocht in 2017 rond het Hjørundfjord in Noorwegen.

Wie: Peter Vijn (57) en Marc de Hullu (57)
Wat en Waar? Half september in een week rond de Hjørundfjord wandelen, overnachten in hutten, hotel en huisje.
Waarom? Gewoon lekker een week er helemaal uit en door de ruige bergen wandelen voordat het winter wordt.

 

In een week rond de fjord

Waarom gaan we uitgerekend de Hjørundfjord rondwandelen? Daar ben je kortgeleden toch nog geweest? Was je niet liever naar ook voor jou onbekend gebied in Noorwegen gegaan? Het zijn maar een paar van de vragen die Peter stelt voor het vertrek vanaf Schiphol naar Ålesund.

Nou, antwoord ik, deze tocht voldoet gewoon aan een hoop van de dingen die we willen: makkelijk te bereiken, in een week te doen, spectaculair landschap en een beetje flexibel qua planning en accommodatie.

Image
noorderlicht-600x398.jpg

Ålesund

Anderhalf uur later zetten we bij prachtig weer voet op Noorse bodem. Ålesund zelf is zeer de moeite waard vanwege de prachtige ligging op eilanden en de vele Jugendstil gebouwen die zijn gebouwd na na een grote brand in 1904.

We doen wat boodschappen en tegen zonsondergang lopen we de trappen op naar het uitzichtpunt Aksla. Het is de moeite van de 418 treden dik waard.

Voordat we gaan slapen lopen we het hotel uit om te checken of er misschien Noorderlicht te zien is. We zien niks. Een paar minuten later lijkt er echter wel wat te gebeuren. Snel de camera op een bolder en op goed geluk belichten. Wow! Het beeld is nog helderder dan je zelf waarneemt maar we hebben het “live” ook goed kunnen zien, golvend en wel langs de hemel. Even later was het weer weg, geluk gehad.

Zwarte piste

Hjørundfjorden rundt is een beschreven tocht op de website UT.no van de Noorse toeristenvereniging DNT. De gradering is “expert” maar dat heb ik Peter nog niet verteld. Hij vindt het zonder dit soort informatie al een beetje spannend omdat hij nog niet eerder zo’n soort tocht heeft gedaan. Maar ik ken hem lang genoeg om te weten dat hij fit is.

Omdat wij zonder auto niet makkelijk bij het startpunt kunnen komen en om niet te zwaar te starten kiezen we ervoor om het eerste stuk over de doodrustige weg langs de fjord te lopen. Verder lopen er nauwelijks wegen langs de Hjørundfjord. Dat is bijzonder, de meeste fjorden hebben een weg aan beide oevers.

Als de route van de fjord afdraait en begint te klimmen blijkt al snel dat onze de zweetklieren het nog heel goed doen en zijn we blij dat we maar 500 meter omhoog hoeven. Dichter bij de bestemming, de Standalhytta, komt het gesprek op het avondeten. We hebben wraps gepland met, de groente heb jij toch? Helaas, die ligt nog in de minibar van het hotel met wat andere spullen. Het is goed dat we wél een DNT-sleutel hebben want de hut is op slot en er is niemand. Gauw de houtkachel aanmaken en het is snel aangenaam. Er is zelfs een warme douche.

Image
sleutel-600x398.jpg
Voor dit slot heb je een sleutel nodig als je de hut in wil.

De tweede dag start nattig maar het weerbericht heeft ons beloofd dat het goed weer zal worden. Na de druppels van boven komt, zodra we op het echte wandelpad komen, het water vooral van onderen. De klim gaat door een moerassig gebied. De planten zijn hebben al prachtige herfstkleuren maar van de vleesetende planten die hier voorkomen zoals zonnedauw en vetblad is niet veel meer te vinden, jammer. Er staat wel wat tegenover: het is bosbessentijd! Al snel lopen we met paarse handen en tanden door het terrein. Uiteindelijk komen we weer bij de fjord en kunnen boodschappen doen voor de komende dagen. Dat zorgt voor aanzienlijk zwaardere rugzakken. We overnachten in een huisje pál aan de fjord met een prachtig uitzicht. We horen af en toe het geluid van de veerboot naar de overkant en het luchthappen van langszwemmende bruinvissen.

Image
herfst-600x398.jpg
Het is herfst!

Aardige mensen

We pakken de bus van 9:00 naar Rekkedal. We zien een bordje maar pas later stopt de bus opeens. Sorry, ik ben jullie vergeten! De chauffeur keert de bus en brengt ons naar ons startpunt. Aardige jongens die Noren. Dag 3 is ver maar voor een groot deel makkelijk begaanbaar. De afdaling naar het einde van de fjord is schitterend. We vinden een picknicktafel aan de fjord en storten ons -eindelijk- op de lunch. Vrijwel meteen stopt er een auto en is het duidelijk dat de man komt voor een praatje. Zoveel mensen komen hier niet. Het is een beetje handen en voeten gesprek maar we leren toch heel wat over de streek. De buurman komt er ook bij en vraagt belangstellend of we ergens misschien grote herten hebben gezien. De herfst is ook het jachtseizoen…. We rukken ons los want we willen wel graag voor donker in de Tyssenaustethytta zijn en dat is nog 700 m omhoog. We lopen langs de, nu afgedamde, Tysse-rivier die een diepe kloof in de wand heeft uitgesleten. Er zijn prachtige watervallen. Het begint al te schemeren en het licht is prachtig als we de kleine (6 slaapplaatsen) hut bereiken. Ook hier is niemand. Binnen wacht een grote verrassing: op de tafel staat een groot blik bier met een briefje eronder: Skål. Die gaat er wel in!

Image
Tyssenaustethytta-600x398.jpg
Dicht bij de Tyssenaustethytta, nog even genieten van het uitzicht.

Cross country

Om 04:00 worden we wakker van onweer. Maar het zou toch prachtig weer worden? Buiten is het nat, winderig en koud. We vertrekken daarom goed ingepakt voor de dag die we vantevoren hadden ingeschaald als de zwaarste dag van de tocht. Het pad is duidelijk gemarkeerd maar al snel houdt dat op en worstelen we ons cross country over een drijfnatte en vrij steile helling. Gelukkig is het wel duidelijk waar we ongeveer heen moeten. Zodra het terrein makkelijker wordt, verschijnen ook de routemarkeringen weer, de omgekeerde wereld. Ook bij de klim naar de pas kunnen we de markeringen niet vinden, uiteindelijk bereiken de pas via een “nieuwe” route. Het is inmiddels prachtig weer en genieten geblazen. Het tweede deel van de dag is een makkie. Maar het is wél ver. Het wordt duidelijk dat we ons doel voor de dag niet voor donker gaan halen. Ons backup plan treedt in werking en we lopen door naar Øye om ons te melden bij het beroemde hotel Union. Die blijken nog een mountaineers room vrij te hebben en we kunnen gelijk aanschuiven voor een heerlijk diner.

Dag 5 zou onze rustdag worden. Het wordt een halve, we klimmen naar de Patchellhytta en doen het daarna rustig aan. Deze hut is veel groter dan de eerdere hutten (72 bedden) en heeft proviand, de koekjes zijn heerlijk!  Verder zijn er alleen twee Noren die onderhoud doen aan de hut.

Image
fullsizeoutput_57b1-600x398.jpg
Twee Tindekvindene.

Top meiden

De tocht gaat de volgende dag verder richting Trandal. Dit is een mini dorpje aan de oostkant van de fjord dat alleen per ferry te bereiken is. Die gaat maar een paar keer per dag dus we zorgen dat we de laatste boot niet missen. We overnachten bij Christiaan Gaard. Dit is de locatie van het jaarlijkse Trandal-blues festival waarvoor zich een paar duizend bezoekers in Trandal melden. Nu zijn er maar enkele andere gasten, waaronder twee vrouwen die werken op een school in Ulsteinvik. Die blijken gekomen om de Trandalhattan te beklimmen. De dames blijken vaak te wandelen met andere vrouwen uit de regio die ze ontmoeten in een speciaal netwerk: de Tindekvindene. Wij vertalen dit in “top meiden”. Dit initiatief heeft in een paar jaar tijd al meer dan 1.000 vrouwen verenigd om samen de toppen van de Sunnmørsalpane te beklimmen.

Image
afkoeling-600x398.jpg
Afkoeling!

We Norwegians are friendly people

Peter is zijn reserve over de vraag of hij de tocht aankan inmiddels helemaal kwijt en heeft reuze zin in de komende dag. We moeten eerst klimmen naar een pas op 1180 meter. Daarna gaat het steil naar beneden en nog wat op en neer tot de finish in Hundeidvik, ruim 10 uur denken we. Voor de zekerheid checken we vooraf tot hoe laat die ferry op zaterdag eigenlijk gaat. 16:30? Dat zal toch niet waar zijn? Onze gastheer Daniël kijkt het even na en het blijkt te kloppen. Maar geen nood, er zijn opties: hij kan ons met zijn boot ophalen en overzetten maar dat wordt duur. De neef van zijn buurman woont echter in Hundeidvik. Die blijkt bereid ons daar op te pikken en naar een andere ferry te brengen die 24/24 gaat. Gered.

De laatste dag start met schommelen boven de fjord gevolgd door een lange weg naar boven. Het weer is wolkenloos en Peter moppert wat over de “hitte”. Hij is blij als er een flink sneeuwveld in beeld komt: afkoeling! We lunchen op de pas. In het noorden zien we Ålesund liggen. Met wat moeite vinden we de weg naar de meertjes beneden. Daarna rest de route naar het dal richting Hundeidvik. Bij de brug staat er nog een laatste merkteken. Zonder pad kiezen we onze eigen weg zoveel mogelijk de contourlijnen volgend. Het is inmiddels niet vroeg meer en we moeten doorlopen om nog voor donker bij de weg te zijn.

Dat lukt nog net zonder onze hoofdlampjes te hoeven gebruiken. We bellen de neef van de buurman en die komt meteen om ons op te pikken en naar de ferry te brengen. Hij wil er absoluut niks voor hebben: we Norwegians are friendly people. Dat is helemaal onze ervaring. En ze wonen in een prachtig land!

Image
schommel-600x398.jpg
Een onweerstaanbare schommel.

Afstanden:

Onze tocht was plm. 130 km lopen, iets meer dan op ut.no staat aangegeven omdat we enkele stukken hebben gelopen waar je volgens de planner een taxi kan pakken. Het Norangsdal naar Øye is echter een genot om te lopen, zelfs over de weg, er is nauwelijks verkeer. De grootste afstand was 27,5 km (dag 4). Klimmen en dalen was ongeveer 5.500 meter totaal. Het meeste klimmen was op dag 3 (1.300 meter), de grootste aantal meters afdalen was op dag 4 (1.400 meter).

Handige sites:

Tochtinformatie:

De tocht is geclassificeerd als zwart: extra veeleisend. Dit geldt niet noodzakelijk voor alle trajecten maar een paar van de dagetappes is lang (> 10 uur), het terrein is soms ruig: moerassig, steil en soms veel grote rotsblokken. Ook is het belangrijk ervaring te hebben met navigatie in dergelijk terrein. Zeker met mist of laaghangende bewolking kan het vinden van de route een probleem zijn. Een voordeel is dat de tocht doorgaans toch vrij dicht bij de “bewoonde” wereld is zodat er opties zijn om aanpassingen te maken indien nodig.